غفلت

غفلت عبارت است از اینکه پرده ای بر فکر و دل انسان بیفتد و از یک واقعیت و حقیقتی دور بماند.

(غفلت به معنی هدر دادن استعداد است.)

راه های درمان غفلت :

1.استمرار یاد خدا                                2.تفکر زیاد به خلقت های خداوند    

3.نماز اول وقت (حضور قلب در نماز)          4.ترک مجالس غافلی

5.تقوای الهی                                    6.یاد نعمت و نعمت دهنده

7.مراقبت و محاسبه در اخر هر روز
 
احادیثی در مورد غفلت :

1- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: کسی که اوضاع روزگار خود را می شناسد از آمادگی در مقابل مقتضیات آن غفلت نمی ورزد.

2- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: آنکس که به حساب نفس خود رسیدگی کند سود می برد و آنکه در این کار غفلت نماید زیان می کند.

3- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: کسانی که مست غفلت و غرور هستند خیلی دیرتر از مست شدگان از شراب، بهوش می آیند.

4- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: بپرهیز از رقابت با کسی که تغفالت می کند و فریبت می دهد که سرانجام مایه ی خواری و هلاکتت خواهد شد.

5- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: کسی که تجربه ی بسیار دارد کمتر دچار غفلت می شود.

عوامل غفلت از دیدگاه «نقل»

یکى از مواردى که موجب غفلت دانسته شده و نسبت به آن هشدار داده شده توجه به مظاهر زندگى مادى نظیر مال، ثروت و زن و فرزند است.

قرآن مى‌فرماید: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُلْهِکُمْ أَمْوالُکُمْ وَ لا أَوْلادُکُمْ عَنْ ذِکْرِ اللّه؛(1) اى کسانى که ایمان آورده‌اید، [زنهار] اموال شما و فرزندانتان شما

را از یاد خدا غافل نگرداند.

نفسِ مال و ثروت و زن و فرزند بد نیست؛ به همین دلیل هم قرآن و اسلام اصل توجه به آنها را حرام نکرده است؛ اما هشدار داده که مراقب باشید

زمینه غفلت در آنها هست. قرآن از کسانى یاد مى‌کند که کسب و تجارت و تحصیل درآمد موجب بازداشتن آنها از یاد خدا نمى‌گردد: رِجالٌ لا

تُلْهِیهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللّه؛(2) مردانى که نه تجارت و نه داد و ستد آنان را از یاد خدا غافل نمى‌کند. مى‌توان به کسب و کار و زندگى عادى

مشغول بود و در عین حال از خدا غافل نگشت؛ اما سؤال مهم این است که چگونه؟!

راز این مسأله در «وسیله انگارى» یا «هدف انگارى» مظاهر مادى و دنیوى است. آن‌گاه که کسب و کار و مال و ثروت و فرزند به صورت هدف در

آیند و قبله آمال انسان قرار گیرند، مانع از «ذکر خدا» و موجب غفلت انسان مى‌گردند. اما اگر کسى آنها را وسیله‌اى براى کسب رضایت خداوند و

رسیدنبه آخرت قرار داد، موجب غفلت او نخواهد شد. براى انسان‌هاى عادى، پرداختن به امور خانواده و همسر و فرزند غفلت‌آور است، اما کسانى

هستند که همین امور را تبدیل به عبادت مى‌کنند و با استفاده از آنها به خدا تقرب مى‌جویند!